Yüzümdeki gülümseme görülmedigi icin karanliga minnettar olurken, Beni bu karanlikta nasil buldun diye sordum. Tesadüfen falan oldugunu söylerse rezil olacagim bir saniye sonra aklima geldi.
Ama neyse ki Ayaz öyle demedi. Parliyorsun. dedi yumusacik, benden baska kimsenin duyamayacagi kadar alcak bir sesle. Isigina cekildim.
Kirik bir kalple Ankaradan ailemin yanina dönerken tek istedigim biraz süknetti. Kalbimin kirik parcalarini bir araya toplamaktan fazlasinda gözüm yoktu fakat caldigim bir kapi karsima hic ummadigim birini cikardi. Hikayem bitti zannederken gözlerinde yildizlari misafir eden bir adamla karsilastim. Bana daha önce hic kimseden duymadigim bir masal anlatti. Ikimizin masalini. Gökyüzünde bir hilal. Karsimda Kiz Kulesi. Ilik, sakin ve essiz bir Istanbul gecesi.
Ben Zeynep Arikan. Bir Istanbul gecesinde benden bile habersiz baslayan hikayeme hos geldiniz.
